Procedura legalizacji nie jest prosta. Prawo budowlane stawia kilka warunków (art 48 ust. 2 tej ustawy). Wszystkie należy spełnić łącznie, w przeciwnym razie trzeba będzie rozebrać to, co się postawiło. Uwaga! Na przestrzeni lat zmieniały się zasady legalizacji samowoli budowlanej. Oznacza to, że w zależności od daty popełnienia samowoli stosuje się różne przepisy. Opisujemy zasady obowiązujące w wypadku samowoli popełnionych całkiem niedawno, a mianowicie od połowy lipca 2003 r. do dnia dzisiejszego. Wniosek o legalizację razem z niezbędnymi dokumentami składa się do powiatowego inspektora nadzoru budowlanego. Aby udowodnić, że budowla nie narusza przepisów, trzeba dołączyć do niego zaświadczenie wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) o zgodności nielegalnego obiektu z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Jeżeli nie dostanie się zaświadczenia, można pożegnać się z nadzieją na legalizację. Gdy obiekt leży na terenie, dla którego nie ma miejscowego planu, trzeba dostarczyć decyzję ustalającą warunki zabudowy. Uwaga! Decyzję ustalającą warunki zabudowy można dostarczyć powiatowemu Inspektorowi nadzoru budowlanego na każdym etapie postępowania legalizacyjnego. Oznacza to, że nie musi być ona ostateczna w dniu wszczęcia postępowania legalizacyjnego i spokojnie można się o nią ubiegać także gdy zostanie już wszczęte postępowanie legalizacyjne przez nadzór budowlany. Inwestor, który chce zalegalizować niezakończoną budowę, musi sporządzić ponadto projekt budowlany zawierający wszystkie niezbędne uzgodnienia. Przedłożenie tych dokumentów jest traktowane jak wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego i pozwolenie na wznowienie robót.
Źródło: RZECZPOSPOLITA (Gazeta Prawa i Podatków)(2009-04-01) str.: 12
Dodaj komentarz