Za budynek postawiony z naruszeniem przepisów trzeba zapłacić

Procedura legalizacji nie jest prosta. Prawo budowlane sta­wia kilka warunków (art 48 ust. 2 tej ustawy). Wszystkie należy spełnić łącznie, w przeciwnym razie trzeba będzie rozebrać to, co się postawiło. Uwaga! Na przestrzeni lat zmieniały się zasady legalizacji samowoli budowlanej. Oznacza to, że w zależności od daty po­pełnienia samowoli stosuje się różne przepisy. Opisujemy za­sady obowiązujące w wypadku samowoli popełnionych cał­kiem niedawno, a mianowicie od połowy lipca 2003 r. do dnia dzisiejszego. Wniosek o legalizację razem z niezbędnymi dokumentami składa się do powiatowego in­spektora nadzoru budowlane­go. Aby udowodnić, że budowla nie narusza przepisów, trzeba dołączyć do niego zaświadczenie wójta (burmistrza lub pre­zydenta miasta) o zgodności nielegalnego obiektu z miejsco­wym planem zagospodarowa­nia przestrzennego. Jeżeli nie dostanie się zaświadczenia, można pożegnać się z nadzieją na legalizację. Gdy obiekt leży na terenie, dla którego nie ma miejscowego planu, trzeba do­starczyć decyzję ustalającą wa­runki zabudowy. Uwaga! Decyzję ustalającą warunki zabudowy można do­starczyć powiatowemu Inspektorowi nadzoru budowlanego na każdym etapie postępowania le­galizacyjnego. Oznacza to, że nie musi być ona ostateczna w dniu wszczęcia postępowania legalizacyjnego i spokojnie można się o nią ubiegać także gdy zostanie już wszczęte po­stępowanie legalizacyjne przez nadzór budowlany. Inwestor, który chce zalegali­zować niezakończoną budowę, musi sporządzić ponadto pro­jekt budowlany zawierający wszystkie niezbędne uzgodnie­nia. Przedłożenie tych doku­mentów jest traktowane jak wniosek o zatwierdzenie pro­jektu budowlanego i pozwole­nie na wznowienie robót.