COFFEE BREAK – ciacho z piachem by MAT 2B or B2B (Shakespeare na miarę naszych czasów)!

Prześcigaliśmy się w budowie hoteli, trzymając się z dala od zasady „niech szewc buty szyje”. Za hotele zabierali się producenci mięsa, konserw, zdrowej i mniej zdrowej żywności, ba, nawet leków, no i inni nader mało branżowi inwestorzy. PPrzekonali banki – włącznie z tymi, których prezesi głosili, że na hotelu zarabia dopiero czwarty właściciel – że tu będzie San Francisco i San Escobar razem wzięte. Wizjonerzy planowali inwestycje-miasta z hotelami, kasynami, apartamentami za miliard zielonych arabskich. Uśmiechnięci konsultanci pisali wspaniale biznesplany, gdzie średnia wirtualna cena była wyższa od iglicy Pałacu Kultury i Varso. A specjaliści w bankach, którzy hotele znają głównie z podróży służbowych, wierzyli na słowo, podparte hurraoptymistycznymi tabelkami, gdzie RevPAR przyrastał jak mazowieckie kanie, i wykresami jak z TVP. Tania siła robocza z bliższego lub dalszego wschodu zapewniała niskie koszty i oczywiście żaden kryzys nie mógł się zdarzyć. Jedynie 20 proc. wkładu własnego, jakaś tam gwarancja i wymarzony hotel już uśmiechał się z planów, a architekci wnętrz przytakiwali wymarzonej idei dużego żyrandola nad rzymskim basenem, orientalnym SPA lub przynajmniej centrum konferencyjnym na 3 tys. pax, byle była winda na samochód dostawczy, aby logistycznie ogarnąć niekończące się konferencje, konwencje i inne złote strza [...]