Kary za cukier. Tysiące hoteli i restauracji może mieć problem   ANALIZY I RAPORTY

Nawet kilka tysięcy hoteli i restauracji może narazić się na wysokie kary obowiązujące od początku roku przez problem z ustaleniem, co podlega podatkowi cukrowemu - pisze "Rzeczpospolita".

W założeniu rządu opłata cukrowa ma zmienić przyzwyczajenia Polaków i sprawić, że będą spożywać mniej cukru.

Podatkiem objęte są wszystkie słodkie napoje, a jej wysokość oblicza się w oparciu o ilość cukru dodanego do produktu.

Dotyczy to także produktów rozcieńczanych, czy przyrządzanych na miejscu jak kompot, czy lemoniada.

opłatą cukrową objęte jest wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem cukrów, słodzików, kofeiny lub tauryny. Napojem jest zaś wyrób ujęty odpowiednich w klasach 10.32 i 10.89 i dziale 11 PKWiU, w którego składzie znajdują się te substancje z wyłączeniem występujących naturalnie.

Wszystko wskazuje na to, że branża hotelowa i gastronomiczna nie docenia wagi problemu - pisze "Rzeczpospolita".

– Kilka tysięcy punktów gastronomicznych powinno złożyć informację CUK-1 już za styczeń i luty 2021 r., a tego nie uczyniło. Za nieuiszczenie opłaty w terminie przewidziana jest zaś sankcja w postaci dodatkowej 50-proc. opłaty – mówi "Rzeczpospolitej" Aleksander Słysz, doradca podatkowy, kierownik Katedry Prawa Administracyjnego i Finansowego Uniwersytetu im. Jana Długosza w Częstochowie.

Podatek cukrowy obowiązuje 50 gr za każdy litr napoju z dodatkiem cukru lub substancji słodzącej. Za napoje z dodatkiem kofeiny lub tauryny opłata wynosi dodatkowe 10 gr.

Druga część podatku cukrowego to 5 gr za każdy gram cukru powyżej 5 g/100 ml - w przeliczeniu na litr napoju. Dochody z podatku cukrowego mają wynieść w 2021 r. ponad 3 mld zł. 96,5 proc. z tej kwoty ma trafić na konta Narodowego Funduszu Zdrowia.

Jak podaje dziennik, w związku z wątpliwościami zgłaszanymi przez przedsiębiorców rzecznik małych i średnich przedsiębiorców wystąpił do ministra zdrowia o ich wyjaśnienie. W wydanych w związku z tym objaśnieniach prawnych z 23 lutego 2021 r. resort stwierdził m.in., że:

- opłacie podlegają syropy, jeżeli zawierają dodatek substancji o właściwościach słodzących, kofeiny lub tauryny, z których przygotowywane są napoje z automatów. Napój sporządzony przez rozcieńczenie syropu wodą nie podlega ponownej opłacie. W takim przypadku obowiązanym do opłaty zasadniczo nie jest sprzedający te napoje, ale zaopatrujący w te produkty (syropy);

- jako syrop objęty opłatą rozumie się smakowy środek spożywczy przeznaczony do ewentualnego rozcieńczenia z wodą lub wykorzystywany jako dodatek do napojów czy deserów;

- produkty w postaci proszku (zupy, napoje) nie są objęte opłatą.


Komentarze

  • Spółka Polskie Wydawnictwa Specjalistyczne ProMedia Sp. z o.o., nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii zamieszczanych przez użytkowników portalu.
  • Spółka zastrzega sobie prawo do usuwania komentarzy naruszających prawo.

1 komentarz do “Kary za cukier. Tysiące hoteli i restauracji może mieć problem

  1. Przedmiotem opodatkowania opłatą od środków spożywczych – zwaną również opłatą cukrową – jest wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem cukrów, słodzików, kofeiny lub tauryny. Napojem jest wg ustawodawcy wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w wyszczególnionych w ustawie o zdrowiu publicznym klasach 10.32 i 10.89 i dziale 11 PKWiU, w którego składzie znajduje się cukier, słodzik, kofeina lub tauryna z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie. Takie ujęcie zakresu przedmiotowego opłaty powoduje, że kompot czy lemoniada (szczególnie sprzedawane na wynos), w zależności od okoliczności sprzedaży będą klasyfikowane do działu 11 PKWiU „Napoje” i objęte opłatą lub działu 56 PKWiU „Usługi związane z wyżywieniem” i nieobjęte opłatą. Wchodząc do punktu gastronomicznego i kupując kompot w słoiku czy lemoniadę w butelce, które uprzednio zostały w tym punkcie wytworzone (w inny sposób niż poprzez rozcieńczenie syropu) i czekały na nabywcę na półce lub w lodówce, mamy do czynienia ze sprzedażą detaliczną napoju dokonywaną przez producenta i nie ma wątpliwości, iż czyni to ze sprzedawcy podmiot zobowiązany do uiszczenia opłaty. Kwestia możliwości nałożenia sankcji z kodeksu karnego skarbowego jest problematyczna, przynajmniej według części doktryny, uważam jednak, że niezłożenie informacji CUK-1 stanowi czyn zabroniony w świetle art. 54 k.k.s, a więc może stanowić przestępstwo lub wykroczenie skarbowe (w zależności od kwoty podatku narażonego na uszczuplenie), podlegające odpowiednio karze grzywny określonej w stawkach dziennych (do 720 stawek) albo karze pozbawienia wolności (albo obu tym karom łącznie) lub karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Skomentuj Aleksander Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *