Między pierwszym a 550 wydaniem „Hotelarza”

Bez działalności Zrzeszenia Polskich Hoteli Turystycznych, później Polskiego Zrzeszenia Hoteli i jego organu, jakim był "Hotelarz", który obecnie wydawany jest na europejskim poziomie, jako w pełni specjalistyczny miesięcznik, nasze hotelarstwo tkwiłoby prawdopodobnie jeszcze przez długie lata w stanie uzasadnianego historycznie opóźnienia


Zenon Błądek Autor jest architektem, specjalistą w zakresie obiektów hotelowych i rekreacyjnych, współtwórcą kategoryzacji obiektów hotelowych w Polsce, prowadzi Pracownię Architektoniczną Palladium, specjalizującą się w projektowaniu obiektów noclegowych


W wyniku bezpośrednich działań

wojennych w latach 1939-1945 i intensywnej bezinwestycyjnej eksploatacji polskie hotele zostały w bardzo wysokim stopniu zdewastowane oraz zniszczone. Pierwsze powojenne miesiące to okres bezwładu nowej administracji państwowej i spontaniczne działania przedwojennych gestorów bazy przy zabezpieczeniu oraz odbudowie ocalałych obiektów. Już pod koniec 1945 roku wprowadzono częściowe upaństwowienia oraz ograniczenia wynikające ze zmian społeczno-ustrojowych.

W tym czasie w zasadzie nie było żadnego ruchu turystycznego, był to okres przesiedlania, łączenia się rodzin oraz organizowania warunków bytowych w nowej powojennej rzeczywistości. Ten stan prowizorycznej i częściowej odbudowy trwał przez kilka następnych lat. Dopiero na podstawie ustawy z 4 lutego 1949 roku powołano Fundusz Wczasów Pracowniczych, który przejął wiele już istniejących obiektów noclegowych. W latach 50., na podstawie dalszych dekretów i rozporządzeń, upaństwowiono wiele zakładów pracy, w tym również hotele.

Reaktywowane przedwojenne Polskie Biuro Podróży Orbis, już jako jednostka państwowa, począwszy od 1950 roku przejmowało prywatne hotele i pensjonaty, tworząc bazę hotelową dla rodzącego się ruchu turystycznego przyjazdowego. Nastąpił wyraźny podział bazy hotelarskiej na trzy grupy, czyli obiekty obsługujące: turystyczny ruch socjalny, ruch "osób służbowo podróżujących" (głównie zaopatrzeniowców) oraz turystyczny ruch przyjazdowy z krajów socjalistycznych oraz z krajów kapitalistycznych.


Dostawka, czyli ponad 100 proc. obłożenia

By w jakimś stopniu ukierunkować powoli rozwijający się ruch turystyczny - w styczniu 1952 roku, z inicjatywy pracowników naukowych Szkoły Główniej Planowania i Statystyki w Warszawie (SGPIS), powołany zostaje Zespół Badawczy Hotelarstwa. Powstały pierwsze opracowania naukowe pozwalające na szersze widzenie i umiejscowienie turystyki i hotelarstwa w centralnie sterowanej gospodarce narodowej.

Na podstawie ustawy z 17 lutego 1960 roku powołano Główny Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki, powierzając mu koordynację i nadzór nad turystyką oraz częścią bazy hotelarskiej. Z inicjatywy pracowników naukowych SGiPS i działaczy GKKFiT powołano 12 stycz [...]