W przypadku usług pomocniczych nie trzeba stosować procedury VAT marża

Od początku tego roku obowiązują nowe przepisy w zakresie opodatkowania marży. Zgodnie z przyjętymi regulacjami, usługi hotelowe i towarzyszące im świadczenia dodatkowe można rozliczać osobno. W obowiązującym obec­nie stanie prawnym podat­nik bez względu na to, czy prowadzi stosowną ewiden­cję, powinien przy wykony­waniu usług turystyki stoso­wać jako podstawę opodat­kowania marżę. Do tej pory obowiązywała praktyka, że firma, która chciała stoso­wać procedurę VAT marża, prowadziła ewidencję, z której wynikały kwoty wy­datkowane na nabycie towa­rów i usług od innych podat­ników dla bezpośredniej ko­rzyści turysty. Jeśli zaś chciała rozliczać się na zasa­dach ogólnych, wynikają­cych z art. 29 ustawy o VAT, takiej ewidencji nie prowa­dziła. Sytuacja ta komplikuje się jednak w przypadku przedsiębiorców świadczą­cych usługi hotelarskie, któ­rzy oprócz usług własnych dokonują też nabycia towa­rów i usług od innych po­datników dla bezpośredniej korzyści turysty. Przykłado­wo dla grupy sylwestrowej w firmie zewnętrznej zosta­nie wykupiony kulig. Inter­pretując literalnie obowią­zujące obecnie brzmienie art. 119 ustawy o VAT przedsiębiorca powinien całą usługę opodatkować 22-proc. stawką. Już sama taka konstrukcja jest z punktu widzenia przedsię­biorcy niekorzystna, gdyż do własnych usług hotelar­skich zastosowałby prefe­rencyjną stawkę 7 proc. Co więcej, przedsiębiorcy te­mu, zgodnie z art. 119 ust. 4 ustawy o VAT, nie przysłu­guje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczone­go od towarów i usług naby­tych dla bezpośredniej ko­rzyści turysty. Pewnym wyjściem z sytu­acji może być świadczenie własnych usług i opodatko­wywanie ich preferencyjną 7-proc. stawką, z wyraźnym wydzieleniem usług, które powinny być nabyte dla bezpośredniej korzyści tu­rysty. Usługi te powinny być fakturowane osobno, z wy­korzystaniem procedury VAT marża. W praktyce oznaczałoby to, że stawkę podstawową 22 proc. przy wykorzystaniu procedury VAT marża przedsiębiorca stosowałby wyłącznie dla tej konkretnej usługi. Nie­stety, niesie to za sobą ryzy­ko potraktowania takiej transakcji jako pozornej, która miała związek z całą usługą turystyczną i była jej elementem składowym. Kolejną metodą może być, podobnie jak w powyż­szym przykładzie, świadcze­nie własnych usług i opodat­kowywanie ich preferencyj­ną 7-proc. stawką oraz pośredniczenie w nabyciu tej dodatkowej usługi bezpo­średnio na rzecz klienta. W takim wypadku nie byłby spełniony warunek z art. 119 ust. 3 pkt 2. Przedsię­biorstwo hotelowe pośredni­czyłoby bowiem w nabyciu usługi dla klienta ale czyni­łoby to w imieniu własnym, lecz na rachunek klienta. Umożliwia to zastosowanie 22-proc. stawki na zasadach ogólnych, a co za tym idzie daje prawo do świadczenia usług własnych z preferen­cyjną 7-proc. stawką.